سینمای ترنس مالیک (سینماگران 2)

از «بدلندز» و «روزهای بهشت»، این دو فیلم به‌غایت بزرگ و شگفت دهه‌ی هفتاد قرن بیستم تا فیلم بعدی، وقفه‌ای 20 ساله در دوران فیلم‌سازی «ترنس مالیک» اتفاق افتاده بود که تا زمان اولین اکران «خط باریک قرمز»، کسی دلیل آن را نمی‌دانست. با اکران این فیلم با تم جنگی، آن هم در همان سال اکران «نجات سرباز رایان» بود که همه‌ی توجه‌ها به‌سوی مالیک بازگشت. او پس از دو دهه دوری از فیلم‌سازی، فیلمی ساخته بود که نه فقط فیلم حقیر استیون اسپیلبرگ، بلکه همه‌ی فیلم‌های جنگ‌سالارانه‌ی پیش‌از خودش را کوچک و نحیف کرده بود. البته این تنها دستاورد ترنس مالیک نبود؛ او در دوران تازه‌‌اش اعتلاء و امتداد سبکی‌ای را به نمایش درآورد که تا همین روزها و دهه‌ی سوم قرن بیست‌ویک، با پیوستاری یگانه در آثار او نمود دارد. ازهمین‌روی، غور و مداقه در جهان فیلم‌سازی این فیلسوف شاعر دوران ما، کاری‌ست که هر علاقه‌مند جدی سینما باید انجام دهد و کتاب «سینمای ترنس مالیک» یکی از بهترین منابع برای این مهم است. «سینمای ترنس مالیک» مجموعه مقالاتی‌ست از چند منتقد و نظریه‌پرداز بزرگ سینما، از جمله کنت جونز، آدرین مارتین، رابرت سینربرینک و ... به همراه نوشته‌هایی از چند منتقد ایرانی که با پیوست سه گفت‌وگو با مالیک، وزن و ارج و قربی ویژه یافته و گام درخوری‌ست در مسیر شناخت بهتر این فیلم‌ساز.