رئالیسم شاعرانه ژان رنوار

«رئالیسم شاعرانه‌ی ژان رنوار» به زندگی و فیلم‌های رنوار و در غایت به سبک، نگرش و جهان‌نگری او می‌پردازد و این‌که چرا اورسن ولز، دیگر فیلمساز برجسته تاریخ سینما، ژان رنوار را بزرگ همه کارگردان‌ها نامیده است. آندره بازن، منتقد و تئوریسین فرانسوی او را پدر موج نوی فرانسه خوانده و فرانسوا تروفو، فیلمساز موج نوی فرانسه هم او را بزرگ‌ترین فیلمساز جهان دانسته است.
فیلم‌های رنوار درباره انسان است، نه حوادث و شرایط حاکم بر آن‌ها. و غالبا موضوعی اجتماعی دارند و به‌‌نوعی تضاد بین طبیعت و جامعه را نشان می‌دهند. آثار رنوار، تلفیق و ترکیبی استادانه از فکر، احساس، زندگی و هنر است. در سینمای رنوار از قهرمان و ضدقهرمان خبیث (villain) خبری نیست. کاراکترها، سیاه و سفید نیستند و زندگی‌ای میان این دو دارند که کمی کم‌رنگ‌تر یا قدری پررنگ‌تر است. از این رو شاید بتوان او را اگالیترین (egalitarian) به معنی برابرخواه دانست.
حرکات پیچیده، ماهرانه و حساب‌شده دوربین ژان رنوار در محیط‌های بسته آن‌چنان با حرارت انجام می‌گیرد که نه تنها دوربین به رخ کشیده نمی‌شود، بلکه میزانسن رنوار را بسیار چشمگیر و موثر می‌سازد. اولین نمونه حرکت دوربین ژان رنوار را آندره بازن در نقد فیلم جنایت آقای لانژ ترسیم کرده و نمودار آن در کتاب آمده است.