دفاع از دیوانگی

ممکن است برای یک نویسنده غیرممکن به نظر برسد که در هر جمله ای که می نویسد یک لطیفه وارد کند و احساس بیمزگی نکند. خب در مورد "وودی آلن" اینطور نیست. او به دنبال سوژه های مورد علاقه خود نظیر فروید، سارتر، کافکا و دیگر چهره های دنیای روشنفکری می رود تا همه را از دم تیغ تیز طنز خود بگذراند. قطعا "وودی آلن" در میان بزرگترین نویسندگان قرن بیستم قرار دارد و حسادت بسیاری را نسبت به این واقعیت که یک نفر می تواند نابغه ی محض در دو رسانه ی کاملا متفاوت یعنی نویسندگی و کارگردانی باشد، برانگیخته است.
"دفاع از دیوانگی" اثری فوق العاده مفرح است که سبب می شود با صدای بلند به این قطعات طنز بخندید. برخی از فلسفه های "وودی آلن" و برداشت طنزآمیز او درباره آفرینش، مسیحیت، مفاهیم عشق، روح و دینو ایده های جالبش در این اثر دیده می شود.
"وودی آلن" نیازی به معرفی ندارد و اگر هنوز کسی پیدا بشود که او را نشناسد، باید ابتدا سری به فیلم های درخشان او بزند تا متوجه شود چه چیزی را از دست داده است. با این حال نحوه ی نگارش "وودی آلن" آن چنان ساده و در عین حال مسحور کننده است که با مطالعه ی اثر پیش رو که "مجموعه ی کامل داستان ها و طنزنوشته ها" اوست، می توان تا حد زیادی به نگرش او به جهان که در فیلم هایش نیز به چشم می خورد پی برد. "دفاع از دیوانگی" سه کتاب "وودی آلن" با نام های "بی حساب"، "بی بال و پر" و "عوارض جانبی" را شامل می شود و هر کتاب مجموعه ای از داستان های کوتاه، طنزنوشته ها و مطالب سرگرمی کننده است.