جمال امید، سینماگر ایرانی و یکی از شناختهشدهترین تاریخنگاران سینمای این کشور است. در دهۀ ۱۳۶۰، زمانی که فرهنگ فیلمهای سینمای ایران و بعد سه فصل تاریخ سینمای ایران در سه کتاب «پیدایش و بهرهبرداری»، «آوانس اوگانیانس: زندگی و سینما»، «عبدالحسین سپنتا: زندگی و سینما» منتشر شد، آنچه ذهن او را درگیر کرد، جزئیات، نکتهها، حاشیهها، خاطرهها و پشتصحنههای شنیدنی از فیلمهایی بود که نه جایی در فرهنگ داشتند و نه امکان پرداختنشان در تاریخ سینما وجود داشت. آرامآرام این ایده در ذهن وی شکل گرفت که آنها را در مجموعهای با عنوان «هزار فیلم، هزار نکته» ارائه کند. اما درگیریهای حرفهای و فراوان او در «فیلمخانۀ ملی ایران»، «جشنوارۀ فیلم فجر»، «جشنوارۀ فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان» و «موزۀ سینما» و همچنین پرداختن به اولویتهای بیشتر در جهت انتشار جلدهای بعدی «تاریخ سینمای ایران»، هربار انجام این امر جذاب را که طرفدارانی نیز داشت، به تعویق انداخت